همه مطالب
دعاء يستشير
سيّد بن طاوس در مهج الدّعوات از حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام نقل كرده است كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله اين دعا را تعليم من نمود و امر كرد مرا كه براى هر شدّت و رخا اين دعا را بخوانم و تعليم نمايم به خليفه بعد از خود و ترك ننمايم اين دعا را تا حقّ تعالى را ملاقات نمايم و فرمود كه يا على هر صبح و شام اين دعا را بخوان كه گنجى است از گنجهاى عرش الهى پس ابىّ بن كعب التماس كرد كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله فضيلت اين دعا را بيان فرمايد حضرت بعضى از ثواب بسيار آنرا فرمود هر كه طالبست رجوع به كتاب مهج نمايد و دعا اين است :
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبينُ الْمُدَبِرُّ بِلا وَزيرٍ
ستايش مخصوص خدايى است كه نيست معبودى جز او پادشاه بر حق آشكار آن مدبرى كه وزير و كمك كارى ندارد
وَ لا خَلْقٍ مِنْ عِبادِهِ يَسْتَشيرُ الاْوَّلُ غَيْرُ مَوْصُوفٍ وَالْباقى بَعْدَ فَنآءِ
و نه با مخلوقى از بندگانش مشورت كند، آغازى كه به وصف درنيايد و آنكه پس از فناى
الْخَلْقِ الْعَظيمُ الرُّبُوبِيَّةِ نُورُ السَّمواتِ وَالاْرَضينَ وَ فاطِرُهُما
خلق باقى است آن خدايى كه مقام ربوبيتش بس بزرگ است روشنى آسمانها و زمينها و آفريننده آنهاست
وَ مُبْتَدِعُهُما بِغَيْرِ عَمَدٍ خَلَقَهُما وَ فَتَقَهُما فَتْقًاًً فَقامَتِ السَّمواتُ
و پديدآورنده آنهاست بدون پايه و ستون آنها را آفريد و به نحو خاصى آنها را از هم گشود پس آسمانها
طآئِعاتٍ بِاَمْرِهِ وَاسْتَقَرَّتِ الاْرضَوُنَ بِاَوْتادِها فَوْقَ الْمآءِ ثُمَّ عَلا
مطيعانه به امرش ايستادند و زمينها نيز با ميخهايش (كوهها) بر زير آب مستقر شدند سپس برآمد
رَبُّنا فِى السَمواتِ الْعُلى اَلرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى لَهُ ما فِى
پروردگار ما در آسمانهاى بلند آن بخشاينده كه بر عرش مستولى است از آن اوست هر چه در
السَّمواتِ وَ ما فِى الاْرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ ما تَحْتَ الثَّرى فَاَنَا اَشْهَدُ
آسمانها و هر چه در زمين و هرچه مابين آن دو و آنچه در زير كره خاك است پس من گواهى دهم
بِاَنَّكَ اَنْتَ اللّهُ لا رافِعَ لِما وَضَعْتَ وَ لا واضِعَ لِما رَفَعْتَ وَ لا مُعِزَّ
كه براستى تويى خدايى كه هر چه را پست كردى كسى بلندش نتواند كرد و هر چه را بلند كردى كسش پست نتواند كرد
لِمَنْ اَذْلَلْتَ وَ لا مُذِلَّ لِمَنْ اَعْزَزْتَ وَ لا مانِعَ لِما اَعْطَيْتَ وَ لا مُعْطِىَ
هر كه را خوار كردى كسش عزت نتوان داد و هر كه را عزت دادى كسى خوارش نتواند آنچه را دادى
لِما مَنَعْتَ وَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ كُنْتَ اِذْ لَمْ تَكُنْ سَمآءٌ مَبْنِيَّةٌ وَ لا
جلوگير ندارد و آنچه را جلوگيرى كردى كسى نتواند بدهد و تويى خدايى كه معبودى جز تو نيست بودى تو هنگامى كه نه آسمان
اَرْضٌ مَدْحِيَّةٌ وَ لا شَمْسٌ مُضيَّئَةٌ وَ لا لَيْلٌ مُظْلِمٌ وَ لا نَهارٌ مُضيَّئُ
ساخته اى بود و نه زمين گسترده اى و نه خورشيد درخشنده اى و نه شب تاريك كننده اى و نه روز روشنى دهنده اى
وَ لا بَحْرٌ لُجِّىُّ وَ لا جَبَلٌ راسٍ وَ لا نَجْمٌ سارٍ وَ لا قَمَرٌ مُنيرٌ وَ لا ريحٌ
و نه درياى موّاجى و نه كوه استوارى و نه ستاره سير كننده اى و نه ماه تابناك و نه بادى
تَهُبُّ وَ لا سَحابٌ يَسْكُبُ وَ لا بَرْقٌ يَلْمَعُ وَ لا رَعْدٌ يُسَبِّحُ وَ لا رُوحٌ
وزان و نه ابرى بارنده و نه برقى درخشنده و نه رعدى به تسبيح غرنده و نه جانى كه
تَنَفَّسُ وَ لا طآئِرٌ يَطيرُ وَ لا نارٌ تَتَوَقَّدُ وَ لا مآءٌ يَطَّرِدُ كُنْتَ قَبْلَ
دم زند و نه پرنده اى كه پرواز كند و نه آتشى كه روشن گردد و نه آبى كه روان گردد بودى تو پيش از
كُلِّ شَىْءٍ وَ كَوَّنْتَ كُلَّ شَىْءٍ وَ قَدَرْتَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ وَابْتَدَعْتَ كُلَّ شَىْءٍ
هر چيز و همه را تو هستى دادى و بر هر چيز قادر و توانا گشتى همه اشياء را تو پديد آوردى
وَ اَغْنَيْتَ وَ اَفْقَرْتَ وَ اَمَتَّ وَ اَحْيَيْتَ وَ اَضْحَكْتَ وَ اَبْكَيْتَ وَ عَلَى
توانگر كنى و فقير گردانى و بميرانى و زنده كنى و بخندانى و بگريانى و بر
الْعَرشِ اسْتَوَيْتَ فَتَبارَكْتَ يا اَللّهُ وَ تَعالَيْتَ اَنْتَ اللّهُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ
عرش مستولى هستى پس منزهى تو اى خدا و برترى ، تويى خدايى كه معبودى جز تو نيست
اَنْتَ الْخَلاّقُ الْمُعينُ اَمْرُكَ غالِبٌ وَ عِلْمُكَ نافِذٌ وَ كَيْدُكَ غَريبٌ
آن آفريننده مددكار فرمانت پيروز و دانشت نافذ و كيد و مكرت عجيب و غريب
وَ وَعْدُكَ صادِقٌ وَ قَوْلُكَ حَقُّ وَ حُكْمُكَ عَدْلٌ وَ كَلامُكَ هُدىً
و وعده ات راست و گفتارت درست و حُكمت عدل و داد و كلامت هدايت و ارشاد
وَ وَحْيُكَ نوُرٌ وَ رَحْمَتُكَ واسِعَةٌ وَ عَفْوُكَ عَظيمٌ وَ فَضْلُكَ كَثيرٌ
و وحيت نور و رحمتت پهناور و گذشتت بس بزرگ و فضل و كرمت بسيار
وَ عَطاؤُكَ جَزيلٌ وَ حَبْلُكَ مَتينٌ وَاِمْكانُكَ عَتيدٌ وَ جارُكَ عَزيزٌ
و عطا و بخششت بسى فراوان و رشته توسل به تو محكم و امكان (وسائل جور كردن ) تو مهيا است پناهنده به تو نيرومند
وَ بَاْسُكَ شَديدٌ وَ مَكْرُكَ مَكيدٌ اَنْتَ يا رَبِّ مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوى
و انتقام و كيفرت سخت و مكر و كيدت زيركانه است تو اى پروردگار من مرجع هر شكايت
حاضِرُ كُلِّ مَلاَءٍ وَ شاهِدُ كُلِّ نَجْوى مُنْتَهى كُلِّ حاجَةٍ مُفَرِّجُ كُلِّ حُزْنٍ
و حاضر در هر انجمن و مطلع از هر سخن درگوشى ، حد نهايى هر حاجت ، برطرف كننده هر اندوه ،
غِنى كُلِّ مِسْكينٍ حِصْنُ كُلِّ هارِبٍ اَمانُ كُلِّ خآئِفٍ حْرِزُ الضُّعَفآءِ
توانگرى هر بينا، دژ محكم هر فرارى ، امان بخش هر ترسناك ، پناهگاه ضعيفان ،
كَنْزُ الْفُقَرآءِ مُفَرِّجُ الْغَمّآءِ مُعينُ الصّالِحينَ ذلِكَ اللّهُ رَبُّنا لا اِلهَ اِلاّ
گنج فقيران ، غمگشاى غمزدگان ياور نيكان و نيك رفتارانى اين است خدا پروردگار ما كه معبودى جز او نيست
هُوَ تَكْفى مِنْ عِبادِكَ مَنْ تَوَكَّلَ عَلَيْكَ وَ اَنْتَ جارُ مَنْ لاذَ بِكَ
هر بنده اى از بندگانت كه بر تو توكل كند او را كفايت كنى و تويى پناه كسى كه به تو
وَ تَضَرَّعَ اِلَيْكَ عِصْمَةُ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ ناصِرُ مَنِ انْتَصَرَ بِكَ تَغْفِرُ
پناه آورد و تضرع و زارى به درگاهت كند، نگهدار آنى كه از تو نگهدارى خواهد و يار آنى كه از تو يارى طلبد، بيامرزى
الذُّنُوبَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَكَ جَبّارُ الْجَبابِرَةِ عَظيمُ الْعُظَمآءِ كَبيرُ الْكُبَرآءِ
گناهان كسى را كه از تو آمرزش خواهد، مسلط بر همه گردنكشان برتر (از همه ) برتران بزرگ همه بزرگان
سَيِّدُ السّاداتِ مَوْلَى الْمَوالى صَريخُ الْمُسْتَصْرِخينَ مُنَفِّسٌ عَنِ
آقاى آقايان سرور سروران دادرس دادخواهان غم زداى
الْمَكْروُبينَ مُجيبُ دَعْوَةِ الْمُضْطَرينَ اَسْمَعُ السّامِعينَ اَبْصَرُ
غمندگان اجابت كننده دعاى درماندگان شنواترين شنوندگان بيناترين
النّاظِرينَ اَحْكَمُ الْحاكِمينَ اَسْرَعُ الْحاسِبينَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ خَيْرُ
بينايان عادلترين حاكمان سريع ترين حسابگران مهربانترين مهربانان بهترين
الغافِرينَ قاضى حَوآئِج الْمُؤْمِنينَ مُغيثُ الصّالِحينَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ
آمرزندگان برآرنده حاجات مؤ منان و فريادرس نيكان و شايستگان تويى خدايى كه معبودى
اِلاّ اَنْتَ رَبُّ الْعالَمينَ اَنْتَ الْخالِقُ وَ اَنَا الْمَخْلوُقُ وَ اَنْتَ الْمالِكُ وَ اَنَا
جز تو نيست اى پروردگار جهانيان تويى آفريننده و منم آفريده شده تويى مالك و منم
الْمَمْلوُكُ وَ اَنْتَ الرَّبُّ وَ اَنَا الْعَبْدُ وَ اَنْتَ الرّازِقُ وَ اَنَا الْمَرْزُوقُ وَ اَنْتَ
مملوك تويى پروردگار و منم بنده تويى روزى ده و منم روزى خور تويى
الْمُعْطى وَ اَنَا السّآئِلُ وَ اَنْتَ الْجَوادُ وَ اَنَا الْبَخيلُ وَ اَنْتَ الْقَوِىُّ وَ اَنَا
دهنده و منم خواهنده تويى بخشنده و منم بخيل و خسيس تويى نيرومند و منم بنده
الضَّعيفُ وَ اَنْتَ الْعَزيزُ وَ اَنَا الذَّليلُ وَ اَنْتَ الْغَنِىُّ وَ اَنَا الْفَقيرُ وَ اَنْتَ
ناتوان تويى عزيز و منم زبون و ذليل تويى توانگر و منم گداى نيازمند
نویسنده : اميرعباس
برچسب‌ها: دعاء يستشير, دعاي يستشير, دعا, يستشير,
زيارت امام علي(ع)"قسمت سوم"